ΑΛΛΟΙ ΤΡΩΝΕ - ΑΛΛΟΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ

Επαναδιαπραγμάτευση των όρων συμμετοχής μας στην ΟΝΕ.

Στο χώρο της Αριστεράς, γίνεται λόγος για έξοδο από την Ε.Ε.. Είναι βέβαια μια ένωση καπιταλιστών η οποία δεν τηρεί ούτε τις βασικές της αρχές, όπως της ελεύθερης μετακίνησης. Δεν ξεχνάμε πως ακόμα και Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου και άλλα πολιτικά πρόσωπα, εμποδίστηκαν να αποβιβαστούν στην Ιταλία, πηγαίνοντας στη διεθνή διαδήλωση της Γένοβα. Σε άλλες περιπτώσεις όμως, όπως στην περίπτωση που ο ευρωβουλευτής τότε, Α. Αλαβάνος προκάλεσε την οδηγία για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, η συμμετοχή στην Ε.Ε. φάνηκε να βοηθά. Θέλει λοιπόν πολλή συζήτηση.
Το κυριότερο αυτή τη στιγμή είναι η σχέση μας με την ΟΝΕ.
Το 1999, ο Χανς Όλαφ Χένκελ, πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, σε συνέντευξη στη Λε Μόντ, είπε πως «κύρια ευεργετική συνέπεια του Ευρώ, είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη. Καμιά Εθνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα». Η πιο πάνω δήλωση, δείχνει τον αληθινό λόγο δημιουργίας της ΟΝΕ. Στη χώρα μας με την ασταθή οικονομία η είσοδος στην Ο.Ν.Ε. παρουσιάστηκε ως σωτήρια, μπορούμε όμως τώρα να δούμε τα «ευεργετικά αποτελέσματα». Οι εξαγωγές της χώρας δεν αυξήθηκαν, ούτε βελτιώθηκε το εμπορικό ισοζύγιο. Οι μισθοί και οι συντάξεις καθηλώθηκαν τύποις – μειώθηκαν κατ’ουσία. Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων παίρνει διαρκώς την κατιούσα. Ο πληθωρισμός, δεν έδειξε να φοβάται το νέο νόμισμα. Η κερδοσκοπία έγινε ο κανόνας στις εμπορικές συναλλαγές και στην παροχή υπηρεσιών (το μεγάλο πανηγύρι βέβαια το ζήσαμε όλοι την εποχή της μετάβασης στο ευρώ). Όσο για τους οικονομικούς δείκτες, τείνουν μα μας ξεπεράσουν και οι νέες χώρες της Ένωσης, αυτές δηλαδή της Ανατολικής Ευρώπης.
Η συνθήκη επιβάλει έλεγχο των οικονομικών της χώρας από την ΕΚΤ και της στερεί βασικά οικονομικά εργαλεία. Εργαλεία βέβαια που θα χρησιμοποιήσει μια άλλη –της Αριστεράς- κυβέρνηση, με λαϊκή στήριξη και συμμετοχή.