ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Άρθρο του Νίκου Μπουζάνη, συντονιστή του πολιτικού συμβουλίου του ΔΗΚΚΙ.


Ο κλέφτης και ο ψεύτης για λίγο χαίρονται. Κάποτε εμφανίζεται η πικρή αλήθεια και τότε έρχεται και η εκδίκηση. Ήρθε λοιπόν η ώρα της εκδίκησης για το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα. ΄Ηρθε η ώρα της αφύπνισης και της αντίδρασης του λαϊκού κινήματος για την ανατροπή όλων των κλεφτών και των ψευτών που μας κυβερνούν. Όλων αυτών που απομυζούν τον ιδρώτα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, για να ενισχύσουν με απληστία τα κέρδη τους, χτίζοντας φούσκες αξίες πάνω στο ματωμένο μεροκάματο του εργαζόμενου. Γιατί μόνο αυτό το μεροκάματο είναι η πραγματική αξία και πάνω σ’ αυτό στηρίζεται η πραγματική οικονομία. Όλα τα παραπάνω είναι ψεύτικες υπεραξίες, είναι φούσκες, που μόλις κάνουν τον κύκλο τους, σκάνε και τον λογαριασμό. Όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, τον μεταφέρουν στην πραγματική οικονομία δηλαδή στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζόμενων, συνταξιούχων, αγροτών και μικροεπαγγελματιών. Όπως γίνεται σήμερα με τις κρατικές ενέσεις για στήριξη του τραπεζικού συστήματος, μόνο που τις ενέσεις θα τις πληρώσουν οι φορολογούμενοι χωρίς να ελπίζουν κάτι να κερδίσουν στο μέλλον. Πως όμως το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων – καταναλωτών μετατράπηκε σε φούσκα; Οι καταναλωτές – εργαζόμενοι προκειμένου να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους, προβαίνουν σε δανειοδότηση από τις τράπεζες. Δάνεια καταναλωτικά, επιχειρηματικά, φοιτητικά και ενυπόθηκα στεγαστικά, τα οποία οι τράπεζες φρόντιζαν να τα «πακετάρουν» σε σύνθετα η δομημένα ομόλογα με την μέθοδο της τιτλοποίησης. Μετά τα πουλούσαν στους θεσμικούς επενδυτές (ασφαλιστικές εταιρείες, αμοιβαία κλπ.) με την διαμεσολάβηση των χρηματοπιστωτικών εταιρειών (CDS) και των Χρηματιστηρίων υπέρ-Αξιών. Από κει και πέρα ο ένας πουλούσε στον άλλον, πολλές φορές οι ίδιες τράπεζες ήταν συγχρόνως κατασκευαστές τιτλοποιημένων προϊόντων και πλασιέ, εισπράττοντας προμήθειες για τις πωλήσεις. Έτσι ολοένα αυξανόταν το κόστος το οποίο προστίθετο στην νέα αξία των τραπεζικών προϊόντων, δημιουργώντας υπεραξίες που πολλές φορές ξεπερνούσαν το δεκαπλάσιο της πραγματικής αξίας, π.χ. αν το πραγματικό πρώτο δανειοδοτηθέν κεφάλαιο ήταν 100 € μπορεί να υπερέβαινε τα 1.000 € ενώ ο καταναλωτής δανειολήπτης πλήρωνε 105 € (κεφάλαιο συν τόκους). Όλη αυτή η πυραμίδα (φούσκα) στηριζόταν στην πραγματική αρχική αξία των ακινήτων και στην ικανότητα των δανειοληπτών να πληρώνουν τις δόσεις τους. Όταν όμως υποχώρησε η αγορά ακινήτων και παρουσιάστηκαν οι πρώτες αδυναμίες πληρωμής των δανείων, ήρθαν τα ακραία φαινόμενα, ήρθε η καταιγίδα, καταρρίπτοντας όλο το οικοδόμημα, φθάνοντας πάλι στα θεμέλια, δηλ. στο πραγματικό παραγωγικό εισόδημα των εργαζομένων. Χάθηκε η εμπιστοσύνη για τους καταθετικούς λογαριασμούς που αποσύρονται με πανικό, χάθηκε η εμπιστοσύνη μεταξύ των τραπεζών με αποτέλεσμα να μη αλληλο-δανειοδοτούνται. Βλέπουμε ακόμη λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στα μέχρι σήμερα υπαρκτά καπιταλιστικά κέντρα να μεταφέρονται κεφάλαια από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. σε άλλες πιο σίγουρες οικονομίες όπως τις Ασίας, της Κίνας κλπ.
Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις προσπαθούν μάταια να στηρίξουν το ήδη χρεοκοπημένο Καπιταλιστικό Μονεταριστικό Σύστημά τους με Κεϋνσιανές κρατικές παρεμβάσεις, αλλά οι ενέσεις στον πάσχοντα από καρκίνο είναι για παράταση ζωής και όχι για θεραπεία. Μοιραία έρχεται το τέλος του Καπιταλιστικού Συστήματος και μαζί του, οι υπηρετούντες αυτό κυβερνήσεις, που στη χώρα μας υπηρετούν πιστά το ίδιο, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Ήρθε η ώρα που ο λαός θα πληρώσει και τους δύο με το νόμισμα που τους αξίζει πριν είναι αργά, άλλωστε τα χειρότερα δεν τα είδαμε. Η επερχόμενη στα σίγουρα ύφεση της οικονομίας και η προβλεπόμενη υποχώρηση της ανάπτυξης σε 1,5 ή 2% θα φέρει αύξηση της ανεργίας, μείωση των αποδοχών και των συντάξεων, μεγαλύτερη ακρίβεια, κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, περισσότερη φορολογία στα λαϊκά στρώματα, μείωση της αξίας των ακινήτων σε σχέση με το κεφάλαιο των δανείων απόκτησής τους. Θα ακολουθήσουν κατασχέσεις, πλειστηριασμοί και γενικότερα αύξηση της ήδη υπάρχουσας φτώχειας.
Δεν υπάρχει περιθώριο για χάσιμο άλλου χρόνου, πρέπει ο λαός να αντιδράσει, να συσπειρωθεί και να γιγαντωθεί σε ένα λαϊκό μαζικό κίνημα που θα απαιτήσει την ενότητα όλων των αριστερών δυνάμεων. Το υπό δοκιμή πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το παράδειγμα και το δρόμο για την ενότητα.
Το ΔΗΚΚΙ μπορεί και θα βοηθήσει στην προσπάθεια αυτή. Πρέπει όλα τα κόμματα της αριστεράς να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, αυτή την κρίσιμη ώρα που δοκιμάζονται τα λαϊκά στρώματα. Για μας δεν υπήρχε αμφιβολία και ιδιαίτερα σήμερα μας επιβεβαιώνουν τα γεγονότα, οτι η λύση στο καταρρέον καπιταλιστικό σύστημα είναι ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Την ευθύνη για την μεθόδευση και το δρόμο για τον Σοσιαλισμό την έχει χρεωθεί η Ενωμένη Αριστερά.
Αν σήμερα δεν ξεκινήσει η ενότητα, βάζοντας ταυτόχρονα πρόταση και πρόγραμμα εξουσίας, θα χαθεί και αυτή η ευκαιρία εγκαταλείποντας τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην φτώχια τους. Το ΔΗΚΚΙ συνεργάζεται με επιτυχία στην Αυτοδιοίκηση και στο Μαζικό Κίνημα με τις δυνάμεις του ΚΚΕ της Κομμουνιστικής Ανανέωσης και της Παρέμβ. Αριστερών Πολιτών. Συνεργάζεται ταυτόχρονα με επιτυχία, πολιτικά και εκλογικά στον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλα αριστερά και ριζοσπαστικά κόμματα και με συμμάχους μας από τον Σοσιαλιστικό χώρο και τα οικολογικά κινήματα όπως οι ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ.
Το μείζον είναι ο πολιτικός μας στόχος δηλ. ο Σοσιαλισμός και ο πολιτικός μας αντίπαλος δηλ. ο Καπιταλισμός που υπηρετείται στη χώρα μας από την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.
Οι μικροαλλαγές, οι μικροδιορθώσεις του τραπεζικού συστήματος και οι μικρο-κρατικές επεμβάσεις δεν είναι η λύση.
Λύση είναι η Δομική Αλλαγή του Συστήματος, στην πορεία προς τον Σοσιαλισμό. Όλοι μαζί μπορούμε να ξεκινήσουμε την Ενότητα τώρα. Αύριο ίσως είναι αργά.