Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Η παρέμβαση του Γραμματέα της Εκτελεστικής Επιτροπής των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας», Τάσου Πανταζίδη, κατά τη δεύτερη μέρα της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΕΦ 28 Νοεμβρίου 2009).

Έχει ειπωθεί από πολλούς, ορθά, ότι δεν είμαστε ενιαίο κόμμα. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει από το να έχουμε πιο συγκεκριμένες δομές.
Η ιδιότητα του μέλους είναι σημαντικό ζήτημα. Το ενιαίο μητρώο μελών είναι ένα βήμα προς την ουσιαστική συγκρότησή μας. Η πάλη μέσα από ένα πολιτικό φορέα, απαιτεί το να τον αισθάνεσαι κομμάτι σου. Αν συμμετέχεις απλά γιατί το κόμμα σου έκανε μια εκλογική συμμαχία, τότε θα είσαι σίγουρα αναποτελεσματικός (τουλάχιστον).
Το βασικότερο σχήμα – πολιτικό κύτταρο, πρέπει να είναι η τοπική οργάνωση. Εκεί, οι ποσοστώσεις διεκδικούνται από συντρόφους συνιστωσών, όχι για να «καπελώσουν» τους ανένταχτους, αλλά για να μην καπελωθούν από τη μεγάλη συνιστώσα.
Εμείς πάντως, μιας και ονειρευόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ με έμφαση στην ανάδειξη των θέσεων ΟΛΩΝ, δεν διεκδικούμε στους τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ καμία ποσόστωση και καλούμε τα μέλη των Οικσοσιαλιστών Ελλάδας, να ζητήσουν από τους Τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ την κάρτα μέλους τους ως ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ.
Σε κεντρικό επίπεδο είμαστε υπέρ μιας κάποιας ποσόστωσης, ώστε να μην αποκλειστούν οι διαφορετικές προσεγγίσεις σε διάφορα ζητήματα.
Μιλάμε λοιπόν: α) για Τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ, β) για Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για ένα όργανο όπως η ΠΣΕ που όμως θα παίρνει ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ. Φυσικά, κορυφή ουσίας όλων, η Πανελλαδική Σύσκεψη, η οποία πάλι με ποσοστώσεις (όπως π.χ. 1/3 ΣΥΝ, 1/3 συνιστώσες, 1/3/ ανένταχτοι), να ελέγχει, να προτείνει, να αποφασίζει.
Το ενιαίο κείμενο των συνιστωσών, χωρίς τις διαφοροποιήσεις ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ, Ενεργών Πολιτών, σας είναι γνωστό. Δεν θα επαναλάβω τις λεπτομέρειές του. Θέλω όμως να δώσω έμφαση στο πολιτικό ζήτημα. Οι δυο κυριότερες αιτίες της απομάκρυνσης ή μη συγκράτησης του κόσμου που κάποια στιγμή δήλωνε σε διψήφια ποσοστά δημοσκοπήσεων, τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν δύο: α) η αμφισημία και σύγχυση που προκαλείται από τις ανεξέλεγκτες παρεμβάσεις στα ΜΜΕ, συντρόφων μας που δίνουν εικόνα διαφορετικών θέσεων προς τα έξω, ακόμα και κατά την προεκλογική περίοδο & β) η απουσία θέσεων σε σημαντικά ζητήματα όπως: Μακεδονικό, Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό κλπ θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά και η απουσία συγκεκριμένης ενιαίας στάσης στα θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, απουσία που οφείλεται στην πολιτική αναπηρία που προκαλείται από την αρχή της ομοφωνίας, κάτι που πρέπει να αλλάξει.
Οι πολίτες θέλουν θέσεις, προτάσεις, ρήξεις. Το κάνουμε μεν σε σημαντικό βαθμό, αποφεύγουμε όμως τις «καυτές πατάτες». Αλλά στα δύσκολα θα φανεί η αποτελεσματικότητά μας στο να δημιουργούμε συνθέσεις. Αλλιώς, θα δικαιώσουμε το ΚΚΕ το οποίο δεν διστάζει να μιλά για δικαίωση της οικοδόμησης του τείχους του Βερολίνου, ακριβώς γιατί δεν επιτρέπεται η εσωκομματική αντιπολίτευση.
Να δώσω και μια απάντηση σε όσους επιθυμούν ενιαίο κόμμα. Πιστεύουν κάποιοι πως το εμπόδιο είναι οι συνιστώσες. Αν ισχύει αυτό, οι «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας» διαλύονται σήμερα το βράδυ. Άλλωστε το έχουμε διακηρύξει: «μόλις οι οικοσοσιαλιστικές ιδέες γίνουν προτεραιότητα της Αριστεράς, εμείς αυτοδιαλυόμαστε».
Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι συνιστώσες, είναι η οργάνωση της πολιτικής δουλειάς. Όλοι ξέρουμε την ιστορία του ΚΚΕ. Από αυτό προέκυψαν μέσα από διασπάσεις και διασπάσεις, καμιά 30αριά κόμματα και οργανώσεις. Γιατί; Λόγω της ακαμψίας, της μη αποδοχής της διαφορετικής θέσης, της εξόντωσης της μειοψηφίας από την πλειοψηφία. Η ύπαρξη αυτών, προκαλεί την πολυδιάσπαση. Αντίθετα η σύνθεση, η αποδοχή, η συνεργασία και η συμπαράταξη, δημιουργούν την ενότητα. Γι’αυτό μαζεύτηκαν γύρω από το τραπέζι του ΣΥΡΙΖΑ τροτσκιστές, μαοϊκοί, οικολόγοι, σοσιαλδημοκράτες, ελευθεριακοί, πρώην σταλινικοί και κάθε λογής αριστερός αγωνιστής ή διανοούμενος.
Η ενιαία πολιτική λειτουργία, θα μας οδηγήσει σε ισχυρότερη πολιτική παρουσία. Θα μας οδηγήσει σε πιο ξεκάθαρη συνεργασία με τα τοπικά ή ευρύτερα κινήματα πόλης, περιβάλλοντος, μεταναστών, διεκδικήσεων και όλα αυτά που δίπλα τους διαπαιδαγωγηθήκαμε και οραματιστήκαμε τον ΣΥΡΙΖΑ της σύνθεσης, της κοινής δράσης.
Προχωράμε λοιπόν στον ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής, της δικής μας εποχής.